Afgelopen weekend heb ik meegedaan aan de Challenge Vercors, ondertussen al weer de derde cyclo van dit seizoen. Vorig jaar was deze juist mijn eerste en begon ik gelijk met een mooi resultaat: 21e en slechts één plek verwijderd van het dagpodium in mijn categorie. Dit jaar ben ik het seizoen helaas wat minder positief begonnen: ondanks hoopgevende trainingsresultaten in april, mislukte La Look en La Ventoux. Vorige week was ik er niet aan toegekomen om mijn verslag van La Ventoux aan m'n blog toe te voegen, maar het kwam er eigenlijk op neer dat de positie op mijn nieuwe fiets er voor zorgde dat ik tijdens de beklimming vanuit Malaucène twee keer moest af stappen omdat de pijn in m'n rug, die uitstraalde naar mijn benen, gewoon te erg werd. Uiteindelijk ben ik nog wel doorgegaan en heb ik nog een beste aardige tweede helft gereden. Vervolgens ook niet meegedaan aan de Grimpee du Ventoux, maar zondag vroeg met een teleurgesteld gevoel naar huis gereden. Daarna heb ik zo snel mogelijk een afspraak gemaakt met Chris Brands, die gelukkig nog dinsdag ochtend een gaatje voor me vrij had, mede omdat zijn triatlon in China was gecancelled. Dit was toch wel een goede actie: ik bleek toch niet zo goed de houding op mijn Trek naar mijn Canyon te hebben gekopieerd. Aan de ene kant was dit positief, omdat ik nu weer de hoop had dat de slechte prestaties niet aan m'n conditie zouden liggen, maar aan de andere kant was het natuurlijk stom van me dat ik niet ergens in april een keertje langs Chris ben geweest. Maar goed, daar kon ik vervolgens niets meer aan doen, het enige wat ik nu nog kon doen was wennen aan de wijzigingen (ritje op woensdag gaf gelukkig een goed gevoel) en hopen dat de rugpijn tijdens lange klimmen nu verholpen zou zijn, aangezien in het parcours van de Challenge Vercors voldoende klimwerk zou zitten met o.a. de Col de la Machine en de Col d'Herbouilly.
