Bij deze het verslag van mijn eerste deelname aan La Vaujany Master (173km, 3850hm & gegarandeerd heet).
Na wederom een lange rit en flink wat files, kwamen we vlak na middernacht aan bij camping La Piscine te Bourg d'Oisans. Door vlug de tenten op te zetten, lagen we er nog redelijk vroeg in, maar toch voelde ik me behoorlijk brak de volgende ochtend.
In de middag moesten we nog onze startbewijzen ophalen in Vaujany, en omdat we nog even moesten losrijden en om toch wat benzine te besparen besloten we om met de fiets erheen te gaan.
Dankzij lichte versnellingen ging het allemaal best gemakkelijk en uiteindelijk was ik ook wel blij met het besluit, omdat je op de fiets toch een veel beter idee krijgt van de stijgingspercentages en door het ritje voelden de benen toch een stuk actiever en frisser dan in de ochtend.
Uiteindelijk was ik ook nog even langs Cycles & Sport gegaan, om een nieuwe Conti 4000s aan te schaffen, want die toen nog op de voorband lag had een behoorlijk snee erin zitten. Gelukkig viel de prijs ook nog zeer mee (€ 32,-), ondanks dat banden vaak über duur zijn in Frankrijk.
's Avonds weer een gigantische hoeveelheid heerlijk pasta gegeten en als dessert een kersen Clafoutis #smullen#, en daarna vroeg naar bed gegaan.
En dan nu het verslag van de race zelf.
Na een soepele ochtend-procedure, reden we met de auto naar Allemond, om 'm vlak voor de dam te parkeren. Helaas kwam ik daar pas erachter, dat ik mijn ondershirt was vergeten. We hadden natuurlijk geen tijd meer om een op te halen, maar bij het voorspelde warme weer zou ik het waarschijnlijk ook wel zonder redden (wat uiteindelijk gelukkig ook zo bleek).
Toen ik, na een laatste plaspauze bij de start aankwam, had Sander zich al op de eerste rij geposteerd; ik kon de fiets redelijk vooraan over het hek tillen om me bij twee bekenden uit Nijmegen te plaatsen.
Het eerste stuk tot aan de voet van de Grand Serre ging vervolgens redelijk goed, ondanks een gevaarlijk manoeuvres van een paar mafkezen (waarvan ook een motard!).
De eerste klim, naar La Morte, ging vervolgens waardeloos: ik had echt het gevoel dat ik al een flinke rit in de benen had en ik moest ook direct al vaak gaan staan om een beetje tempo en souplesse erin te houden.
Nadat ik al een hoop mensen me voorbij waren gekomen en ik ook al serieus begon te twijfelen of ik de lange afstand wel zou halen, begon ik me langzamerhand een beetje te herpakken. En toen er een groepje me voorbij kwam, waar ook een Fransman zat met wie ik in La Ventoux en Trois Ballons in een groep zat, maar die ik uiteindelijk wel steeds voor ben gebleven, dwong ik mezelf om bij zijn groep te blijven.
Op driekwart van de klim, begon ik eindelijk een beetje ritme terug te krijgen en kreeg ik ook weer moraal voor de rest van de rit.
Boven in het dorpje kreeg ik vervolgens een bidon aangereikt van een kennis van Sander, en daarna hield ik me eigenlijk zo rustig mogelijk en zat ik zoveel mogelijk eten naar binnen te werken.
Tijdens de beklimming van de Col d'Ornon lag het tempo eigenlijk best gematigd, waardoor onze groep steeds maar groter werd (uiteindelijk rond de 50 man). Maar toen de laatste (wat steilere) 5km begonnen, werd de groep langzamerhand gehalveerd mede doordat ik ook het tempo in de een na laatste km flink opvoerde.
Dit deed ik ook om een beetje vooraan op de top aan te komen, omdat ik daar een bidon aangereikt kreeg van Rob (Cyclobenelux), waar ik 'm nogmaals voor wil bedanken! (goed blijven drinken was vooral gisteren essentieel, en als je steeds af moet stappen is het best mogelijk dat je de aansluiting met je groepje mist).
Toen de afdaling begon, besloot ik in de "aanval" te gaan, en ik kreeg al snel ondersteuning van de hierboven genoemde Fransman. Door elkaar goed af te wisselen en strak te dalen (helaas wel een bocht te ver uitgedraaid door een afleidende fotograaf), waren er vervolgens beneden slechts 6 of 7 man over.
Doordat het groepje nu een stuk kleiner was, moest iedereen meewerken op het platte stuk en reden we daardoor nog lekker door.
Vervolgens was de beklimming naar Villard Reculas aan de beurt, waarbij na 2km de afsplitsing is voor de mensen die de korte route doen. Dit deden er ook twee, dus waren er nog maar vijf over in ons groepje.
Maar het duurde niet lang voordat het groepje verder uitdunde: een Duitser pakte al vrij snel de koppositie en reed vervolgens met een constant (en vrij hoog) tempo naar boven. Ik was de enige die 'm kon volgen en in zijn wiel haalden we bijna 20 man in, waarvan de meeste al redelijk stuk zaten. Hierdoor kreeg ik steeds meer moraal en werd het volgen ook steeds gemakkelijker, het laatste stuk deed ik daarom ook nog wat kopwerk.
Net toen ik eraan dacht, dat mijn Duitse compagnon me ook mooi over de Sarenne kon leiden, stopte hij bij het waterpunt in Villard Reculas. Dus ging ik, na een vlugge "Danke" alleen verder.
De klim naar de Sarenne ging vervolgens nog aardig: het eerste stuk had ik een Nederlander voor me (die vervolgens in Alpe d'Huez stopte voor een plaspauze, maar die verder op de klim weer terugkwam, maar vervolgens in de afdaling weer achterbleef), maar het tweede stuk was zeer zwaar door het slechte wegdek, de hitte en de steile laatste paar kilometers.
Vervolgens bleek de afdaling van de Sarenne even erg te zijn: 3 personen, die ik op de top had bijgehaald, verloor ik weer door grind, vervelende kunstmatige rivierbeddingen en kuilen.
Maar gelukkig lieten ze in het tweede (betere) stuk het tempo een beetje zakken en konden we zo met z'n vieren aan het stuk door de vallei beginnen.
Door redelijk goede samenwerking (een Fransman zat wel af en toe beurten over te slaan) bleven we rond de 35 km/u rijden en haalden we zo ook nog 2 anderen (o.a. Paul v. Bakel van Gaul!, die ook nog een halve volle bidon overhad :-)) in en begonnen we met z'n zessen aan klimmetje van 2km richting het stuwmeer van Allemond.
Hier besloot ik meteen op kop te gaan rijden, wat opmerkelijk goed ging, en uiteindelijk bleef alleen Paul over.
Met hem reed ik het laatste platte stuk (gelukkig met wind mee) goed door en zo begonnen we samen met een paar honderd meter voorsprong op de anderen aan de laatste 5 steile kilometers naar Vaujany.
De eerste paar honderd meters van de klim gingen nog redelijk, maar al snel wordt de weg steiler en begin je ook steeds meer de hitte (+/- 35 graden) te voelen. Ook kwamen Jim Peters en die minder meewerkende Fransman langzaam dichterbij.
Ik probeerde me er niet teveel door te laten afleiden en dacht bij mezelf dat ze het even zwaar zouden hebben en dat ze misschien nog wel een inzinking zouden krijgen.
Helaas gebeurde dat niet: ze kwamen me beide op de helft voorbij, de Fransman raakte uiteindelijk ook uit het zicht, maar Jim bleef constant in beeld, waardoor ik een goed punt had om te focusen.
Ik wist ook dat vlak voor de laatste 100meter er even een redelijke platte bocht is en dat je vanaf daar gewoon voluit moest gaan sprinten.
In eerste instantie hoefde dat niet perse voor mij, omdat ik toch al ruim tevreden was met de rit, maar toen opeens 500m voor de finish de Nederlander, die op de Sarenne niet meekwam in de afdaling en vervolgens de hele vallei zowat in z'n eentje heeft gereden (chapeu!), besloot ik toch nog maar om te sprinten. Ik ging er namelijk vanuit dat hij (en Jim niet) ook in de C categorie zat en daarin wilde ik toch zoveel mogelijk punten in pakken.
Ik bleef 'm uiteindelijk voor en haalde tenslotte ook nog Jim in, waardoor ik finishte op een zeer mooie 31e plek in een tijd van 6u22m50.
Zeker omdat ik de beklimmingen naar La Morte, Villard Reculas en Sarenne nog nooit had gedaan én omdat ik zo waardeloos was gestart, ben ik natuurlijk zeer tevreden met het resultaat.
Ik ben er redelijk overtuigd van, dat ik het allemaal te danken heb aan de toch goede conditie (-> nauwelijks verval 2e helft), relatief weinig last van de hitte en uitstekende bevoorrading en ingenomen voeding.
Maar ik ga er wel voor zorgen aankomende week buiten de Prix des Roussess, die ik niet voluit ga doen, zoveel mogelijk rust te pakken. Hopelijk sta ik dan toch nog iets frisser aan de start van de Marmotte en kan ik met een mooie groep boven bij de Glandon komen.
In ieder geval is nu alvast een van de drie doelen gehaald!
Groeten uit Frankrijk,
Ruvar
), maar toch was ik super tevreden met mijn tijd: ruim 20min beter dan vorig jaar!
