Zaterdag was het dan zover, mij
n tweede deelname aan de Trois Ballons. Dit jaar was ik natuurlijk van plan om beter te rijden, aangezien ik nu ook beter wist wat me te wachten stond. De voorbereiding was in ieder geval goed: vrijdag een beetje los getrapt en hersteld van het criterium op donderdag, en vervolgens 's avonds zeer vroeg naar bed gegaan. Helaas werd ik 's nachts rond 3u wakker door een enorme bui en toen de wekker om 4u45 was het nog kletsnat. Gelukkig stond ik wel redelijk fris op, maar ik was alleen wel een beetje onzeker over het natte wegdek.Omdat Sander op tijd bij de Veltec briefing moest zijn, waren we ruimschoots op tijd en kon ik een mooi plekje voorin nemen, met uiteindelijk links van me Oege en Michel en rechts Bas en Sander
Uiteindelijk viel de nervositeit in de eerste 10km mee en kwam ik veilig bij de Servance aan, ondanks meerdere plotselinge opstoppingen. De beklimming van de Servance ging vervolgens wel aardig, maar ik merkte eigenlijk al vrij snel dat me hartslag niet zo hoog wilde gaan. Vlak voor de top kwam Kaj (CTWT) bij me fietsen, die vervolgens als een baksteen de Servance afdaalde. Ik deed het wat rustiger, waardoor ik op het laatste stuk nog aardig moest bij trappen, maar in Le Thillot kwam alles weer samen door een rood stoplicht. Vervolgens hield ik me tot aan de Bramont zo koest mogelijk, omdat ik me realiseerde dat ik al ruim voldoende voorin zat en dat ik niet weer halverwege zou moeten lossen. Halverwege de Bramont besloot ik toch maar in de kop te gaan rijden, omdat het groepje ook iets teveel gedomineerd werd door een vijftal Gaul! renners. De laatste 500m versnelde ik nog even zodat ik een kleine voorsprong zou hebben bij de Route des Americans. Wat uiteindelijk wel een goede keuze bleek, want opeens kon ik het tempo alleen met zeer veel moeite volgen, en me hartslag wilde maar niet echt hoog in D3 gaan.
Uiteindelijk bleef ik met moeite bij het groepje en dat hield ik vol t/m de Hunsdruck, ondanks een aantal foutjes: op de Routes des Cretes teveel achteraan gebungeld en wat tijd verloren bij de stop op de Grand Ballon, terwijl ik eigenlijk helemaal niks nodig had, waardoor ik in de afdaling flink moest doortrappen (gelukkig hielp Kaj nog een handje mee).Op de Hunsdruck moest ik vervolgens wel de groep laten gaan, opeens zat ik gewoon helemaal stuk en had ik er ook weinig vertrouwen meer in. Maar na een nodige plaspauze vlak na Massevaux, kon ik weer wat extra eten en drinken en voelde ik me ook weer wat beter.
Daarna sloot ik me aan bij een aantal achterblijvers (die geloof ik op de Grand Ballon de oorspronkelijke groep hadden gelost), en kon ik een beetje herstellen tot aan de Alsace. Het tempo in dit groepje lag me op dat moment iets beter en uiteindelijk reed ik nog het gat dicht van 2 weggereden mannen. Na de Alsace begon ik me vreemd genoeg wat beter te voelen, mede waarschijnlijk doordat het weer wat warmer werd, en kon ik ook tot aan Champagney goed mee doen met kopbeurten. Op het laatste klimmetje voor Champagney (die we donderdag dus ook al 12 keer hadden gedaan) reed ik nog even weg, zodat ik in het dorpje een laatste bidon refill kon doen en me vervolgens makkelijk weer bij het groepje kon aansluiten.
Tenslotte de laatste kilometers naar de Planche, werd er nog een beetje rondgedraaid, maar een hoop hielden zich ook in of konden gewoon niks toevoegen.Gelukkig kon ik me deze keer wel inhouden, want vorig jaar reed ik veels te veel op kop en eindigde ik als laatste van ons groepje. Deze keer ging het een stuk beter: op het drempeltje vlak voor de afslag ontstond er al een gaatje en vervolgens werd het gat in de eerste rechte strook alleen maar groter. Misschien kwam het doordat ik de hele dag met een relatief lage hartslag had gereden, maar de Planche ging een stuk "makkelijker" dan vorig jaar. Ook hielp het dat ik nog een paar leden van het oorspronkelijke groepje inhaalde en dat mijn teller aangaf dat ik misschien wel binnen de 7 uur zou rijden. Maar uiteindelijk lukt dat niet (mede ook omdat de teller niet de plaspauze en bidonnetjes pakken meetelde
), maar toch was ik super tevreden met mijn tijd: ruim 20min beter dan vorig jaar!Eenmaal boven was het lekker genieten: het zonnetje scheen, met een hoop tevreden CTWT'rs en andere bekenden gepraat en zelf blij met de 58e plek en 19e in de C-catagorie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten